De eindexpositie van vierdejaars studenten Fotografie wordt op vrijdag 1 juli bij Galerie Pennings in Eindhoven geopend om 16.00 uur. Het werk is daar tot en met 23 juli te zien. Wij spraken Mati en Lotte over hun fotoserie.

Voor zijn eindexamenopdracht ging vierdejaars fotografiestudent Mati Janas aan de slag met het thema euforie. Als je aan euforie denkt dan denk je aan een gevoel van extreme vreugde. Mati deed onderzoek naar dit gevoel en kwam erachter dat euforie op lange termijn ook slecht voor je kan zijn. Voor zijn eindexamenproject heeft hij hier een drieluik over gemaakt.

Mati: “Allereerst heb ik heel veel onderzoek gedaan naar het thema euforie. Ik heb veel artikelen gelezen en kam er toen achter dat langdurige euforie slecht voor je kan zijn. Dat wist ik helemaal niet. Mensen kunnen op zoek zijn naar euforie maar als ze dit niet kunnen vinden of zij blijven hier langdurig in hangen, kunnen zij in een verslaving ontwikkelen.”

Fotoserie euforie

Mati ontwikkelde een fotoserie rondom dit thema. Mati: “Mijn inspiratiebron is de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf. Hij maakt foto’s waar gevoel achter zit en zijn stijl spreekt mij erg aan. Ik wilde graag iets doen wat een beetje in zijn stijl valt, maar toch van mijzelf is en niet eerder is gemaakt.” De foto’s laten drie verschillende verhalen zien. Een drugsverslaving, een social media verslaving en een drugsverslaving. De personen in de foto zijn als het ware doorgeslagen in hun euforie.

Praktische zaken

Van modellen tot de apparatuur, Mati moest voor dit project alles zelf regelen. Mati: “Ik ben begonnen met het schrijven van een plan van aanpak en heb een overzicht per shot gemaakt. Ook heb ik een lijst gemaakt van al het fotoapparatuur wat ik op school wilde lenen. Daarnaast moest ik ook het model, de visagie en de locatie zelf regelen. Dit was lastig, zeker in coronatijd. Uiteindelijk is dit allemaal gelukt!”

“Op de eerste foto zie je een persoon die verslaafd is aan social media. Hij ziet op social media al zijn “vrienden” en scrolt door het perfecte leven. Dan slaat dit gevoel om. Hij is bang om iets te missen, omdat hij ziet dat zijn vrienden leuke dingen doen. Hij ziet een beeld wat hij ook zou willen. Daarna zie je de foto over drugsverslaving. Hij weet dat het slecht is, maar kan niet meer stoppen. Als laatste zie twee personen die op zoek zijn naar euforie, maar dit niet meer kunnen vinden. Dan slaat de euforie om in iets negatiefs.”

Lotte Wassen koos voor haar eindexamenopdracht voor een persoonlijk project. Lotte: “De eindexamenopdracht was heel vrij. Daardoor kon ik alle kanten op. Bij het bedenken van het thema heb ik vooral gekeken naar wat ik leuk vind en dat zijn portretten met een verhaal. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om mijn eigen rouwproces rondom het overlijden van mijn zus vast te leggen met behulp van portretten.

Nadat het thema duidelijk was ging Lotte aan de slag met de verdere uitwerking. Lotte: “Zelf ben ik erg geïnteresseerd in schilderkunst. Ik ben op zoek gegaan naar schilders die mij aanspreken en kwam al snel uit bij Caravaggio. De dramatische beelden met donkere contrasten vond ik goed passen bij mijn verhaal.” De stijl heeft Lotte uitgewerkt in een definitief concept en op basis daarvan heeft ze een plan van aanpak gemaakt. Wat voor licht is er nodig? Wat voor soort modellen en kleding passen er bij het concept? Ook dit moest Lotte allemaal zelf regelen. Lotte: “Ik wilde graag dat de modellen dezelfde band met elkaar hadden als mijn zus en ik. Daarom heb ik als modellen ook voor een broer en een zusje gekozen.”

Vijf portretten

Het fotoproject bestaat uit vijf portretten die enkele fases van mijn rouw laten zien. Lotte: “De eerste fase is het moment van overlijden, waarbij veel verdriet te zien is. De tweede fase is de krachtige fase. Ik had het gevoel dat ik kracht had en door kon gaan. Tijdens de derde fase was ik niet echt aanwezig. Ik trok mij terug en was vooral in mijn eigen hoofd bezig met mijn gedachtes. In de vierde fase kwam het verlangen naar mijn zus en ik zocht naar haar steun en aanwezigheid. In de vijfde fase voelde ik vooral heel veel pijn. Ik had echt het gevoel dat alles in elkaar stortte.”

Verlies verwerken

Door het maken van de foto’s kon Lotte haar verlies verwerken met hetgeen wat ze leuk vindt. Lotte: “Fotografie is mijn passie en ik heb op deze manier weer en stap gezet in mijn verwerkingsproces. In het begin vond ik het best lastig om mijn verhaal goed in beeld te brengen. Nu ik terugkijk ben ik trots op het eindresultaat.”